Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας

Η χρηματοδότηση των «Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας», των οποίων η χορήγηση διέπεται κατά κύριο λόγο από το άρθρο 106 της ΣΛΕΕ, αποτελεί ζήτημα που προκάλεσε πλήθος συζητήσεων και αντικρουόμενων απόψεων. Στον τομέα της ενέργειας ο όρος αυτός συνδέεται με την αναγκαιότητα εξασφάλισης από το κράτος, μέσω ρυθμιστικών μέτρων και υποχρεώσεων που απευθύνονται στους προμηθευτές και τους διαχειριστές δικτύων, ενός ελάχιστου ορίου εγγυήσεων όσον αφορά στην προστασία των τελικών χρηστών ενέργειας και του περιβάλλοντος προς όφελος του γενικού οικονομικού συμφέροντος, το οποίο δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί από την αυτορρυθμιζόμενη αγορά. Με άλλα λόγια, επιβάλλονται περιορισμοί στο ελεύθερο εμπόριο της ενέργειας, περιορισμοί που βρίσκουν δικαιολογητική βάση στο γεγονός ότι ο ηλεκτρισμός και το φυσικό αέριο αποτελούν βασικά αγαθά και η παροχή τους πρέπει να είναι αδιάκοπη και μη υποκείμενη σε διακρίσεις. Πριν την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η προμήθεια συνδεόταν με το δημόσιο συμφέρον, το οποίο μπορούσε να διαφυλαχθεί και να εξασφαλιστεί, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, μόνο μέσω της ύπαρξης κρατικών μονοπωλίων. Υπό το καθεστώς του ανταγωνισμού, η παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας προβλέπεται στο άρθρο 3 του Τρίτου Ενεργειακού πακέτου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκεκριμένα το άρθρο αυτό προβλέπει: Οι υποχρεώσεις αυτές πρέπει να ορίζονται σαφώς, να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και επαληθεύσιμες και να διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση των επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενεργείας της Κοινότητας στους εθνικούς καταναλωτές.

Σε μια προσπάθεια σύνοψης των κατηγοριών στις οποίες αφορούν οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτές αφορούν:

  • Ασφάλεια εφοδιασμού
  • Σύνδεση με το δίκτυο και συνεχής παροχή
  • Ποιότητα και προσιτές τιμές
  • Προστασία περιβάλλοντος και εξοικονόμηση ενέργειας
Share

Subscribe to our Newsletter!

Sign up to receive environmental news and updates!